در چشم باد لاله گل پرپرش خوش است
خورشید, روز واقعه خاکسترش خوش است

از باغ‌ ها شنیده‌ام این را که عطر یاس
گاهی نه پشت پنجره, لای درَش خوش است

دریا همیشه حاصل امواج کوچک است
یعنی علی به بودن با اصغرش خوش است

در راه عشق دل نه فقط سر سپرده‌ باش!
حتی حسین پیش خدا بی‌ سرش خوش است

جایی که ماه همسفر آب می‌شود
دل‌ ها به آب نه که به آب‌ آورش خوش است

جایی که پیش‌ مرگ پدر می‌شود پسر
اولاد هم نبیره‌ ی پیغمبرش خوش است

عالم شبیه آن لب و دندان ندیده‌ است
لبخند هم میانه‌ ی تشت زرَش خوش است!

این خون سرخ اوست که تاریخ زنده‌ است
این شاهنامه نیست ولی آخرش خوش است:

اندوه سال‌های پسر را گریستن
سر بر سپید پیرهن مادرش خوش است

از ماه‌ های سال, محرّم که محشر است!
از «روز» های سال ولی «محشرش» خوش است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: